Ervaringsdeskundige spreker
Ervaringsdeskundige spreker
De weg als ouders van een kind met bijvoorbeeld autisme kan een hobbelige weg zijn. Je bent op zoek naar steun en begrip. Je wilt het graag samen met de professionals doen.
Mijn verhaal kan een aftrap zijn voor een teamochtend of een kennissessie. Het doel van mijn verhaal vertellen is dat er vaker vanuit het ouderperspectief gekeken kan worden.
Dat er vertrouwen is in ouders. Luister, ga naast ze staan. Sterke ouders kunnen beter voor zichzelf en hun kind zorgen.
Doe het samen.
Aansluitend op mijn inleidende verhaal kan ik een workshop geven over ouderschap en autisme.
Zonnestralen
Het is dinsdagochtend, het is weer zo’n ochtend. De regen tikt zachtjes tegen het raam. Het is zeven uur, de wekker is gegaan. Ik sta op en ga om het hoekje kijken bij de oudste. Ik zie aan het rode puntje bij haar wekker dat ze hem uitgezet heeft. Ze heeft haar hoofd onder het kussen verstopt. Haar trouwe zachte knuffels Beer en Konijn stevig bij haar in de arm.
Ik aai zachtjes over haar zachtroze wang die net onder het kussen uit piept. “Liefje, wakker worden.” fluister ik zacht. Ik zet vast een klein lampje aan op het hoekje van haar bureau. Ze geeft een kreun en mompelt “Ik wil niet, ik kan het niet.” “We gaan toch liefje. Kom aankleden, kijk maar op het schema, het is zeven uur.” Ik trek aan het koortje van haar luxaflex om de eerste lichtstralen van de zon binnen te laten. Een lichte gele gloed kiert naar binnen. In bed nog geen enkele beweging. “Kom liefje, je moet er nu echt uit.” Tien over zeven op de wekker. Ik loop weg om bij haar zusje te kijken.
Ik hoor de kraan van de douche lopen. Gelukkig, zij is al wel in de startblokken. Weer terug naar de oudste. De regen is gestopt, de zon straalt nu feller naar binnen. De vogels worden langzaam aan wakker. Ik hoor ze buiten druk kwetteren. Daarentegen is in bed nog geen enkele beweging te zien.
Ik kom op haar bedrand zitten en schuif het kussen aan de kant. “Kom liefje, ik weet dat het zwaar is, maar je kunt het. Ik ga je helpen. Stapje voor stapje gaan we het doen deze ochtend. Kom, eerst beginnen met aankleden.” Ze had gisteravond ook al geen zin, er liggen dus nog geen kleren klaar.
Ik pak haar gele hoodie. We kunnen wel wat kleur en zonnigheid gebruiken deze ochtend.
Ik geef haar één voor één de kledingstukken aan. Ze kleedt zich heel langzaam aan. Ik loop ondertussen nog even naar beneden, haar zusje zit alleen aan de ontbijttafel. Er gaat een steek door mijn maag. “Ongezellig he?” Ik begin over de musicalles die ze vandaag heeft, om de boel een beetje op te vrolijken. “Sorry, ik moet nog even naar boven, kom zo weer terug.”
Boven is de oudste aangekleed. “Goed zo liefje.” De klok geeft ondertussen half acht aan. Ik voel de tijd wegtikken en zie in gedachten de witte taxi al voorrijden. “Kom liefje, nu naar beneden”. Ai, dat ging te snel... Ze kruipt weer onder haar Harry Potterdekbed. Konijn en beer stevig vast en hoofd onder de dekens. “Ik kan het niet!”
Zucht… Mijn geduld raakt op, hoe ga ik dit op tijd klaarspelen? In mijn hoofd gebeurt er van alles. Wat als het niet lukt? Ze moet naar school. Ik staar naar buiten, de zon kleurt mooi rood-oranje tegen de kastanjebomen aan de overkant van de straat. Ik overpeins de mogelijkheden die ik heb, terwijl ik naar de vogeltjes kijk en luister.
Zal dit de dag zijn dat het mij niet lukt om haar naar school te krijgen?
Tarief op aanvraag
Vraag vrijblijvend naar een gesprek voor de mogelijkheden. Het tarief is afhankelijk van de vraag en de doelstelling.
